।।स्वगत।।
सुचेल तसं.........
काही वेळा सगळं जगच बधीर वाटतं,
जगण्यासाठी खुणाच गवसत नाहीत.....,
विलक्षण एकलेपणा,
क्वचित तुटलेपणही......
अनंत कोस विस्तारलेल्या दाही दिशा.....
त्यातच...,
वाट दाखवणारा कोणीच नाही.
अधांतरी.....
दिशाहीन
सगळंच निरर्थक.....
अर्थशून्य......
उद्वेग, विषण्णता, वैफल्य,
आणि अकारण उदासीनता........
ही माझ्या दिशाची होणारी दशा.....
दिशा दर्शक बोटांची केव्हढी ही गरज...
या व्याकुळावस्थेतच,विभंग असताना.....
मी,मैत्रया ला वाचायला घेतो.......
मैत्रया.,
तूझे शब्दच मला स्वयंनिर्णयाने,
स्वेच्छेने सार्थ जीवन जगायला,
भयाकुलतेच्या अंधारात थेट उडी घ्यायला,
स्वातंत्र्याला निखळपणे जपायला,
सर्वांशी मैत्रिभाव जपायला....
एकूणच काय तर....
जीवनाच्या सगळ्या अंगाला क्षमा करत,
त्याला त्याच्या वेदनेसह शांत परिपक्च मनाने
स्वीकृत करायला शिकवितात....
मग मी आपलाअगदी शांत, शांत शांत....
मैत्रया,
तुझ्यातला एखादा अंश तरी मी समजू शकलो तरी.....
या भूतलावर येऊन काही तरी मिळाल्याचं सुख मिळेल.....
शिरीन "पार्थिव"
सहाअकरातेवीस
नऊचाळीसरात्री...
